Wat is een classificatie?

Een classificatie is een beoordeling van de moeilijkheidsgraad van jullie mountainbikeroute.

Via de NTFU kun je laten bepalen of jullie route makkelijk (groen), gemiddeld (blauw), moeilijk (rood) of zeer moeilijk (zwart) is. De NTFU schakelt daarvoor een inspecteur in, die jullie route inspecteert en vervolgens 'classificeert'. Zijn of haar classificatie is een advies voor de moeilijkheidsgraad. Vervolgens kent de NTFU de geadviseerde classificatie toe en stuurt de bebording voor de juiste kleurcodes aan jullie toe.

Groen: makkelijk

Groene mountainbikeroutes hebben brede wegen en paden. De ondergrond bestaat uit zand of gravel. Deze routes bevatten geen technische elementen op de doorgaande route. De route kan wel rustige klimmetjes of afdalingen hebben. De meeste oude mountainbikeroutes (zonder singletracks) vallen onder de categorie groen.


 

Blauw: gemiddeld

Blauwe mountainbikeroutes zijn anders dan groene routes, omdat er ook singletracks zijn. Bij singletracks zijn de paden smaller en staan bomen en struiken dichter op het pad. Blauwe routes hebben maximaal één technisch element op de doorgaande route. Op parallelle paden kunnen wel meer technische elementen zijn. Deze parallelle paden krijgen dan de kleur die bij de technische moeilijkheidsgraad hoort: rood of zwart.

Rood: moeilijk

Rode mountainbikeroutes zijn anders dan blauwe routes, omdat er technische elementen (natuurlijk of gebouwd) op de doorgaande route zijn. Bijvoorbeeld moeilijke afdalingen, hoge boomwortels, springbulten (geen gap jumps), rockgardens en drop-offs (maximaal 50 centimeter). Afdalingen zijn moeilijk als ze bijvoorbeeld steil zijn of omdat de mountainbiker in de afdaling een hoge snelheid bereikt en tegelijk moeilijke bochten moet nemen (gevaar van uit de bocht vliegen).

Zwart: zeer moeilijk

Zwarte mountainbikeroutes zijn anders dan rode routes, omdat de technische elementen erg moeilijk zijn en het verrassingeffect op de route is groot. Hier kom je namelijk rockgardens tegen met grote spleten, gapjumps en grote drops, scherpe switchbacks en pittige klimmetjes. Hij of zij moet dan snel en juist reageren op zo’n onverwacht obstakel. Het inschatten van je rolsnelheid op een zwarte route is van cruciaal belang. Ook moet een mountainbiker op hoge snelheid scherpe bochten in de afdaling kunnen nemen. Goede controle over de snelheid en fiets zijn dan belangrijk.

Hoe werkt een classificatie?

Een blauwe mountainbikeroute in Groningen moet dezelfde moeilijkheidsgraad hebben als een blauwe route in Limburg. Een objectieve beoordeling van de routes is dus belangrijk. Daarom zet de NTFU onafhankelijke inspecteurs in. Zij hebben geen relaties met terreineigenaren van de te classificeren mountainbikeroute. De inspecteur betrekt wel de routecoördinator van een mountainbikeroute bij de beoordeling. 

• De inspecteur gebruikt hiervoor dit routebeoordelingsformulier. Hij of zij vult het formulier samen met de routecoördinator in. Hieruit volgt een advies voor de classificatie van de mountainbikeroute.
• Vervolgens kent de NTFU de geadviseerde classificatie toe aan een mountainbikeroute en stuurt de bebording voor de classificatie toe.
• De routecoördinator zorgt ervoor dat de borden opgehangen worden bij en langs de route.
• Een classificatie is vijf jaar geldig. Daarna moet de route opnieuw geclassificeerd worden. 

 

Waar draagt de classificatie aan bij?

Door met een classificatie je mountainbikeroutes een moeilijkheidsgraad te geven, help je de mountainbiker:

• Mountainbikers kunnen met meer plezier mountainbiken | De classificatie helpt mountainbikers stapsgewijs hun vaardigheden te ontwikkelen. Ze kunnen geleidelijk wennen aan technische elementen op de route en zo hun fietstechniek langzaam maar zeker verbeteren.
• Mountainbikeroutes worden veiliger | Het kleurcodesysteem verkleint de kans op ongevallen op de route. Elk type mountainbiker kan namelijk een route vinden die past bij zijn of haar technisch niveau past. Daarnaast blijft het belangrijk dat een mountainbiker een helm draagt en op een goed onderhouden fiets rijdt, met goed werkende remmen en voorvork bijvoorbeeld.

Wanneer vraag ik een classificatie aan?

Je vraagt de classificatie aan als:

• Je een bestaande route hebt en daar graag het kleurcodesysteem wil introduceren;
• Je een bestaande route gaat verbeteren, bijvoorbeeld door de route op te splitsen of nieuwe technische elementen toe te voegen;
• Je plannen hebt om een nieuwe mountainbikeroute of bikepark aan te leggen;
• Je een bestaande route gaat uitbreiden met een nieuw traject.

Heb je je mountainbikeroute al laten classificeren? Dan geldt het volgende:

• Een classificatie is vijf jaar geldig. Daarna moet de route opnieuw geclassificeerd worden.
• Je moet de route ook opnieuw laten classificeren als je de route ná de classificatie hebt verbeterd, bijvoorbeeld met technische elementen.

Wat kost een classificatie?

De kosten voor de classificatie bestaan uit kosten voor de inspectie, beoordeling, reiskosten van de inspecteur en bebording. De exacte kosten worden berekend aan de hand van het aantal kilometers van de mountainbikeroute(s).

Hoe weet je of een route geclassificeerd is?

Op MTBroutes.nl zie je welke routes geclassificeerd zijn, te herkennen aan de kleurcode in de kolom 'Niveau'.

Op en langs de route herken je de kleurcode aan de borden:

• Op informatiepanelen aan het begin van de route;
• Op borden op paaltjes langs de route en parallelle paden

Langs de route hangt het kleurcodebordje ónder het bewegwijzeringsbord. De bewegwijzering is het internationale MTB-teken – de driehoek en twee rondjes. Volg je de kleurcodering én de bewegwijzering, dan voorkom je dat je onverwacht op een technisch zwaardere route komt.